Ter inleiding: wat nu volgt is geen grap, geen satire, het is jammer genoeg de bikkelharde waarheid.

​De feiten: een dag na de moord op Julie Van Espen in Merksem, ontvangt een vader uit de omgeving van Antwerpen een brief van de procureur des Konings. Buiten het feit dat deze papa ontzet is door de gebeurtenissen rond Julie die zich ontrollen op radio en televisie, is er geen enkel verband met de zaak van Julie.

​In de brief die de vader ontvangt verwijst de procureur des Konings naar feiten die dateren van 25 maart 2017.

Op die dag stapt de dochter van deze papa uit Antwerpen, samen met haar vriend, van de bus in Sint-Antonius Zoersel. In de omgeving van de bushalte bevinden zich op dat moment drie individuen, twee mannen en een vrouw. Ze zijn alle drie van allochtone afkomst. De drie beginnen commentaar te geven op het meisje en haar vriend. Het meisje maakt de onvergeeflijke fout om hen aan te manen te stoppen met hun commentaar.

​Dat had ze beter niet gedaan. Want meisjes die zich weerbaar opstellen krijgen het vandaag de dag nog harder te verduren. Zo ook dit meisje. Ze wordt op de grond gegooid en krijgt schoppen in het gelaat. Haar vriend krijgt een klap op het hoofd. Alsof het allemaal niet erg genoeg is nemen de drie het handtasje van het meisje mee, met al haar geld, papieren en sleutels en zetten het op een lopen.

In een normale rechtstaat leg je dan klacht neer, je hoopt dat de politie de daders vindt, en dat justitie de daders straft. De daders in deze zaak werden inderdaad geïdentificeerd. Maar dan volgt, twee jaar later, een dag na de moord op Julie, een bloedstollend briefje van de procureur des Konings.

Lees nu samen met ons mee, hoe justitie deze feiten, formeel en schriftelijk, afhandelt.

​Mevrouw, Mijnheer,
…
Langs deze weg wens ik u te informeren over het volgende: in uw dossier vind ik een strafrechtelijke vervolging een te zware maatregel in verhouding tot het nadeel dat de feiten hebben veroorzaakt voor de samenleving. Ik heb daarom beslist het dossier af te sluiten zonder verder gevolg.
…
de procureur des Konings
L. Festraets

​Samenvattend kunnen we dus zeggen dat drie individuen van allochtone afkomst die een Vlaams meisje in elkaar kloppen en haar handtas stelen geen nadeel veroorzaken voor de samenleving. Ze moeten dus niet gestraft worden.

​Wie over de feiten nadenkt kan natuurlijk niet anders dan deze procureur begrijpen en in het gelijk stellen. Het zou bijna ongepast zijn om deze daders die een meisje slechts in elkaar geklopt en beroofd hebben aan te houden en te bestraffen als de verkrachter en moordenaar van Julie gewoon vrij mag rondlopen op straat. Ordnung muss sein!

​Op het gevaar af voor zwartkijkers te worden gehouden, kan je niet anders dan constateren dat het vandaag de dag in Vlaanderen geen enkele zin heeft om als vrouw of meisje klacht in te dienen als je slachtoffer bent van fysiek geweld of als je beroofd wordt. God verhoede, maar als je én slachtoffer bent van fysiek geweld én van beroving, tja…dan heeft het werkelijk helemaal geen zin, dan is er echt wel geen nadeel voor de samenleving.

​Noot: een procureur des Konings is een magistraat van het Openbaar Ministerie die het parket leidt en de strafvordering uitoefent in eerste aanleg. De procureur des Konings voert, onder het gezag van de minister van Justitie (Koen Geens), de opdrachten van het Openbaar Ministerie uit en maakt deel uit van de UITVOERENDE macht.

​Ooit komt de dag dat een moegetergde Vlaming het recht in eigen hand neemt omdat een anti-blanke racistische procureur vindt dat hij Vlamingen mag benadelen. De ouders van dit meisje kunnen nu geen beroep doen op de eenvoudige en kosteloze burgerlijke partijstelling maar worden verlicht noodgedwongen beroep doen op een peperdure en lang aanslepende burgerlijke procedure om een schadeloosstelling te krijgen.

Wedden dat die moegetergde en beledigde Vlaming onmiddellijk weggezet en uitgescholden wordt als een racist of neonazi? Niettegenstaande de aanleiding, oorzaak en motivering uitsluitend terug te vinden is in de wanpraktijken van de UITVOERENDE macht die onder rechtstreeks toezicht, gezag en controle staat van de minister van justitie die er aan het hoofd van staat. Vandaag de dag Koen Geens.

​Laat dit een getuigenis zijn en ook een waarschuwing. Het recht in eigen handen nemen gebeurt best collectief. Allemaal samen. Zodat de smeerlappen zoals deze procureur en deze minister beseffen dat zij niet straffeloos verder kunnen gaan met de principes van onze democratische rechtsstaat met de voeten te treden en belachelijk te maken.

Bron : nageltjes.be door Gaius