Dat sterke Schoten-gevoel. 

Dat is toch wel iets bijzonder

​

Tom Van Grieken leeft op een wolk. De Schotenaar werd met het Vlaams Belang, de partij waarvan hij voorzitter is, de grote winnaar van de parlementsverkiezingen. En zijn partijgenoten bevestigden hem onlangs met een stalinistische score als hun grote leider. Toch zal 2019 Van Grieken vooral bijblijven als het jaar waarin hij tijdens een sobere plechtigheid in intieme kring zijn ja-woord gaf aan zijn Félice. “We doen ons huwelijk mogelijk al volgend jaar groots over voor het altaar”, aldus Van Grieken.

U woont nu zowat twee jaar in Schoten. Voelt u zich al een beetje thuis?

“Helemaal. Schoten is een echte meevaller. Neem alleen al de André Ullenslei waar ik woon in de wijk Deuzeld. De buren organiseren er haast iedere maand een activiteit voor de hele straat. Soms gaan ze in groep ontbijten. Een andere keer gaan ze op uitstap. Gemiddeld nemen telkens toch zo’n vijftien bewoners deel. Wij proberen er graag bij te zijn, als de agenda’s het toelaten natuurlijk. Het was alleszins een fijn moment in mei toen onze buurtgroep na een gezamenlijk ontbijt met mij mee naar het stemhokje trok. Wat me ook al is opgevallen: de Schotenaar heeft een eigen identiteit en is heel trots op zijn gemeente. Dat chauvinisme is hier veel sterker aanwezig dan in Mortsel, waar ik vandaan kom.”

Al ontdekkingen gedaan in uw nieuwe woongemeente?

“Heel wat. Mijn kennismaking met De Slisseploeg in zaal Forum werd een absolute meevaller. Ongecompliceerd volksvermaak. Ik heb hard moeten lachen met “Vraag het mor aan de facteur”. Ik at al uitstekend in Brasserie Ciconia, dat mooi vernieuwd werd, en in Simple Parfait over de vaart. Op zondag durf ik soms ook die richting uitgaan om bij bakker Dellafaille die heerlijke pistolets te halen. Maar ook in Cyprus, het Grieks restaurantje bij ons om de hoek, smaakt het eten uitstekend. De zaterdagmarkt is fijn, maar daar geraak ik zelden. Gelukkig hebben we een prima buurtsupermarkt op de Deuzeld.”

Uw moment van het jaar was dus het huwelijk met Félice, de architecte van Nederlandse afkomst. Komt er nog een vervolg op de sobere plechtigheid in het gemeentehuis in september jongstleden?

“Zeker. We gaan elkaar nogmaals eeuwige trouw beloven in een kerk of misschien wel in een kathedraal? Of dat in Schoten of elders zal gebeuren, daar zijn we nog niet uit. De Heilig Hart-kerk in de wijk Deuzeld wordt het alvast niet. Wordt vervolgd. En we maken dan ook werk van een feest en huwelijksreis naar misschien wel Zuid-Afrika of Iran. Daar wil ik al langer eens graag naartoe. Niet dat we ons burgerlijk huwelijk niet gevierd hebben, gezellig bij ons thuis onder familie en met enkele vrienden. Dat feestje was meteen een goede reden om de eetkamer van ons herenhuis eindelijk eens af te werken. Jammer genoeg blijft er nog heel wat werk over. Maar we blijven alles zelf doen. Ik waag me aan alle klussen, maar Félice neemt de leiding en is veel handiger. Zij zet in haar eentje zonder problemen een gyproc-muurtje recht. Respect.”

Is er iets dat u stoort in Schoten?

“De toenemende verstedelijking vorm een uitdaging voor de gemeente vind ik. Als je ziet hoe de populatie op de scholen ook hier in snel tempo evolueert. In sommige klassen zijn blanke kinderen al in de minderheid. Voorts breek ik als zoon van een winkeluitbater graag een lans voor de moedige handelaars in de Paalstraat. Die verdienen echt meer dan de versleten winkelstraat waar ze het nu mee moeten stellen. Die mag best wat meer uitstraling krijgen.En waarom in de winterperiode eens gene ijspiste op de Markt plaatsen? In andere gemeenten brengt dat telkens veel sfeer in de koude dagen.”

Hoe vallen de gemeenteraden mee? Als u die tenminste bijwoont…

“Zeker. Vraag maar aan de burgemeester. Ik heb er nog geen één gemist en woon zelfs ook alle commissies bij. Ik probeer steeds tijdig terug in Schoten te zijn na het parlementaire werk in Brussel. De sfeer is goed. Ik probeer me constructief op te stellen. Het heeft geen zin de boel op te poken. Ik waardeer het wanneer de meerderheid nu en dan een goed voorstel overneemt. Dat iemand die zijn hele leven in Schoten gewoond heeft, maar de laatste levensjaren noodgedwongen doorbracht in een rusthuis buiten de gemeente, voortaan toch hier een laatste rustplaats mag krijgen, is onze verdienste en vooral die van Tommy Van Look die dit aankaartte. Ik wil van de gelegenheid gebruik maken om een pluim op de hoed van Piet Bouciqué te steken. Hij was ook toen het onze partij minder voor de wind ging een echte sterkhouder en verricht
ook nu nog vele en goed werk.”

Met Vlaams Belang de grootste partij worden bij de volgende verkiezingen, is dat realistisch?

“Het zal niet gemakkelijk zijn, maar het is wel onze ambitie. Als iedereen ons steunt, zit dat er misschien wel in. Want de regeringsvorming die
momenteel aan de gang is, kan je niet anders dan een aanfluiting van de democratie noemen. De mensen krijgen het omgekeerde dan waarvoor ze gestemd hebben. Maar de komend vier jaar zouden ook voor ons wel eens moeilijker kunnen blijken dan de vorige periode. We zullen flink on best moeten doen. Men is er op uit om ons bij de minste fout aan het kruis te nagelen. Of we in Schoten ooit mee zullen besturen, bv met N-VA, moet je aan Maarten De Veuster vragen. Wij willen zeker. Met andere partijen ook trouwens. Zolang we ons programma maar kunnen realiseren.”

Is die enorme populariteit, die onlangs bevestigd werd bij de voorzittersverkiezing, niet gevaarlijk? U krijgt verantwoordelijkheid en ook wellicht veel jaknikkers om u heen.

“De leden weten dat ze nog altijd hun gedacht mogen zeggen tegen mij. De meesten doen dat ook zonder schroom en dat is goed. Ook bij ons zijn er wel eens discussies hoor. We mogen dankzij onze die goede stembusresultaten nu liefst zeventig parlementaire medewerkers aanwerven. Die selectie leidt wel soms tot onvrede hier en daar. Ik maak er een erezaak van om alle sollicitanten in de eindfase zelf te spreken. Er is gelukkig veel interesse om die vacatures op te vullen.”

Maakt u goede voornemens voor 2020?

“Ik wil echt meer tijd doorbrengen met m’n echtgenote want ik heb haar dit aflopende jaar te vaak alleen moeten laten. De eerste twee weken na ons huwelijk ben ik welgeteld één dag thuis geweest. Dat wil ik beter plannen.”

​

Bron : Bode van Schoten