In Steenstrate, Tussen Ieper en Diksmuide, riep de 18de ijzerwake de Vlaamse partijen op om werk te maken van een ‘republikeinse omwenteling’. Meer dan 100 jaar na WOI is die oorlog zo goed als uit het programma verdwenen. In de plaats kwam de Europese identiteit en de ondemocratische besluitvorming in de EU en de strijd voor het behoud van de eigen identiteit. Een blijver is de eis voor Vlaamse onafhankelijkheid. Zo’n 3.850 aanwezigen hoorden hoe voorzitter Wim De Wit de politici opriep om in het Vlaams Parlement werk te maken van een Vlaamse Grondwet, zodat Vlaanderen zelf zijn toekomst kan bepalen.

​Framing

Een zonovergoten weide waar de deelnemers, duidelijk meer dan vorig jaar, aan de wake beschutting zochten onder paraplu’s en zonnehoedjes en meer pers dan anders op de 18de IJzerwake. Er is iets aan de hand in de radicale kant van de Vlaamse Beweging. Of kwam de pers de sfeer opsnuiven onder een publiek dat traditioneel in het Vlaams Belangkamp wordt gezet? Dat laatste klopt niet helemaal. Al wordt er al lang gefluisterd dat N-VA haar nationale mandatarissen afraadt/verbiedt om naar de IJzerwake af te zakken, terwijl de Vlaams Belang toppers traditioneel present tekenen. Ook De blauwe t-shirts van ‘Schild & Vrienden’ waren duidelijk, maar niet prominent aanwezig.

IJzerwake maakt het tegenstanders soms te makkelijk om hen weg te zetten. Dé quote uit de toespraak die elke politiek correcte journalist en linkse Vlaams-Nationalist op de kast zal krijgen is ongetwijfeld: ‘In principe geldt nog altijd de vrijheid van meningsuiting, behalve als het gaat over moslims, negers, holibi’s, transgenders, travestieten, zigeuners, feministen en bepaalde politici.’

​Je ziet de bui al hangen. De vraag is of het verstandig is jezelf zo te framen als reactionair aan de opgekomen en thuisgebleven journalisten zodat de rest van je boodschap verdwijnt in een strovuur van verontwaardiging. En dat terwijl IJzerwake zich in de programmatie en door randanimatie rustig probeert opnieuw uit te vinden.

​Sociaaleconomisch

De verandering bleek duidelijk in de bindteksten van de wake, die op band stonden, waardoor er geen presentatie was en het podium wat ongebruikt bleef. De Europese Unie werd er een ‘België in het kwadraat’ genoemd, centralistisch en ondemocratisch, zoals ook bleek uit de aanduiding van Reynders als Eurocommissaris. Ook de rol die Europa speelt in de migratie wordt op de korrel genomen. Opvallend daarbij is dat ook op de IJzerwake de link met het sociaaleconomische gelegd wordt. De rijke staten verarmen de arme staten en ook zichzelf en veel geld verdwijnt in zelfbediening.

De sociaaleconomische Vlaamse identitaire boodschap werd het sterkst verwoord door de gastspreker, Bart Vanpachtenbeke, de jonge voorzitter van Voorpost, een Rechtse Vlaamse actiegroep. Hij bracht voor het eerst vuur op de weide. Met hetzelfde discours van anti-Eu, migratiekritisch, identitair en sociaal. Vanpachtenbeke hekelde de reactie van de Franse ordediensten tegen de gele hesjes en kreeg daarmee applaus.

Volgens Vanpachtenbeke is er hoop ‘er staat een jonge generatie klaar die zich verzet. Zowel in de straten als in de parlementen tot op de festivalweides’. ‘Jongeren die genoeg hebben van de politieke correcte indoctrinatie op de schoolbanken, die genoeg hebben van de zwembadterreur en de gewelddadigheden op feesten en festivals. De jonge Vlaming van vandaag ligt niet wakker van een Anuna-klimaat maar van het leefklimaat in onze maatschappij.’

​Communautair

Na de verkiezingen van 26 mei 2019 zijn de krachtverhoudingen in de Vlaams nationale familie veranderd. De radicale kant heeft duidelijk opnieuw meer zelfvertrouwen. Dat is ook te merken op de IJzerwake. Er was in de toespraak wel meer aandacht voor het communautaire dan voor het identitaire, al zal dat laatste met de meeste media-aandacht lopen.

Een Federale regering met Vlaamse minderheid is voor IJzerwakevoorzitter Wim De Wit ondenkbaar. ‘Vlaamse partijen die in een minderheidsregering zouden stappen moeten beseffen dat ze - meer dan ooit - de handpoppen van de Franstaligen zullen zijn.’

​De actualiteit leent zich natuurlijk tot communautaire toespraken. ‘De politieke kloof tussen het Noorden en het Zuiden van het land is alleen maar groter geworden.’ Daarbij komt de vaststelling dat ‘de Vlaams nationale familie de grootste is van het land.’ N-VA en Vlaams Belang halen samen 44% van de stemmen. ‘Nooit eerder stond het partijpolitiek Vlaams-Nationalisme zo sterk als vandaag. In dit Belgische koninkrijk zijn de twee grootste partijen Vlaams-nationale formaties.’

​Frustratie

Maar de frustratie dat dit zich niet zomaar laat omzetten in politieke macht is groot. ‘Door het veto van de traditionele Belgische partijen is de ene partij nu in de oppositie beland terwijl de andere regeringsverantwoordelijkheid zal opnemen. ‘De kiezer heeft altijd gelijk, behalve als hij niet kiest zoals de traditionele belgicistische partijen het willen. Vroeger zei men bij verkiezingen: luister naar de kiezer. Er is een nieuwe versie van dat adagio in de maak: luister naar de verliezer.’

​Maar is er ook hoop: ‘Toch is er een ruim overleg geweest tussen N-VA en Vlaams Belang. Laat het een bouwsteen zijn voor de toekomst.’ Op deze weide, kreeg de ‘forza Flandria’-gedachte, het samengaan van Vlaams Belang en N-VA, lange tijd veel steun. Dit jaar blijken ook hier de bakens verzet. ‘De Vlaams nationale partijen zijn partijpolitieke concurrenten. Maar in het belang van Vlaanderen, laat hen geen vijanden zijn.’ De beide V-partijen worden opgeroepen samen te bouwen aan een meerderheid. Een ‘Strategisch bondgenootschap met als doel een onafhankelijk Vlaanderen.’

De oplossing uit de Belgische politieke impasse is geen zevende staatshervorming. ‘Laten we klaar en duidelijk zijn: de Vlamingen dienen af te stappen van het heilloze pad van Belgische staatshervormingen die ons enkel maar verder vastrijden in het Belgische institutionele moeras.’ De politici moeten het over een andere boeg gooien. Het Vlaams Parlement moet een Grondwet opstellen en zo het pad naar Vlaamse onafhankelijkheid effenen, vindt De Wit.

​Ook het Brusselse regeerakkoord kon niet op enige sympathie rekenen. Steen des aanstoots is de rol voor Maingain als ‘verbindingsofficier’ die de ongrondwettige Fédération Wallonie-Bruxelles moet versterken. ‘De Vlaamse partijen in de nieuwe Brusselse regering zijn dus akkoord gegaan dat Maingain eenzijdig de belangen van de Franstalige Brusselaars zal verdedigen, met overheidsgeld, lees Vlaams geld. Ons rest alleen de retorische vraag, hoe laag kan men vallen?’

​Islamisering en massamigratie

De laatste jaren krijgt ook de identiteit en de islamisering aandacht in de toespraak. De massamigratie en het uitblijven van acties om de grenzen beter te bewaken worden gehekeld. ‘Vandaag worden activiteiten van mensensmokkelaars gecamoufleerd als reddingsoperaties op zee ten behoeve van asielbedriegers.’ ’Geen enkele samenleving kan op langere termijn een onbegrensde inwijking overleven. We mogen niemand op zee laten verdrinken, maar als we iemand uit de zee redden, zijn we niet verplicht hem naar Europa te brengen.’

​Volgens Wim De Wit leven moslims in een ‘parallelle samenleving’ niet enkel in Vlaanderen, maar in heel Europa. ‘Waarom treedt justitie niet op tegen Moslimmannen die menen dat mishandeling van vrouwen vanzelfsprekend is? Met als pervers gevolg dat sommige Westerlingen zichzelf wijsmaken dat vrijheid van religie betekent dat vrouwen zowel mentaal al fysiek mishandeld mogen worden en dat ze minderwaardig zijn aan mannen.’

​

Bron : doorbraak.be door Pieter Bauwens