laat links het debat niet verstikken

​

Vrijheid van meningsuiting is een essentieel element in een democratie. De vrijheid om zonder angst of vervolging je mening te kunnen uiten staat meer dan terecht op de eerste plaats in de Amerikaanse Bill of Rights. Daarom vinden we het ook terug in tal van mensenrechtenverdragen. Hoe meer vrijheid, hoe gezonder een democratie. De enige beperkingen die er op mogen bestaan zijn die rond smaad, laster en oproepen tot geweld, wegens de duidelijke en schadelijke gevolgen die daaruit kunnen vloeien.

​We zien echter meer en meer dat bepaalde groepen met een eigen agenda vreten aan die vrijheid. De reden is simpel: ze willen macht usurperen. Waar vrije en kritische burgers zijn, komen arrangeurs, plutocraten en machtsgeile ambtenaren minder aan hun trekken. De redenen die ingeroepen worden om de vrijheid te beperken lijken op zichzelf redelijk, maar finaal zijn ze het nooit. Dat is een ijzeren wet die even goed geldt in Rusland, Saoedi-Arabië, China als bij ons.

​Nog niet zolang geleden kwamen de oproepen tot het beperken van de vrije meningsuiting en censuur van de religieuze rechterzijde. Moralisten en schijnheiligaards wensten dat bepaalde dingen niet gezegd werden, en nog minder in vraag gesteld. Prekerige puriteinen, vooral in de VS, eisten zich de macht toe om te bepalen wat op televisie kwam, naar welke muziek anderen mochten luisteren, welke boeken fout waren, wie er zeker niet beledigd mocht worden en zo verder.

​Eenvoudig te verklaren

Achteraf gezien is dit eenvoudig te verklaren. Hun machtspositie was aan het eroderen en het bijhorend maatschappelijk aanzien smolt weg als sneeuw voor de zon. Als niemand toegeeft dat de keizer geen kleren aan heeft, valt het misschien minder op, leek men te denken. De culturele wereld pikt zulke dingen normaal wel op en hakt er op in, haar democratische plicht. De bagger die ze smijt achter het hoofd van de verdwijnende elite wordt de bemesting voor nieuwe ideeën van de volgende generatie. Het maakt een samenleving robuuster, zelfbewuster en steviger. Een essentiële functie.

​Vandaag is er weer een elite aan het eroderen. De links-liberale, globalistische wereldorde wankelt. Hun recepten bleken vooral zelfbedienend, de rijkdom en democratische legitimiteit vloeiden weg uit ons systeem. De gewone man roert zich en wil het weer rechttrekken.

​Maar eerder dan te luisteren naar de wil van het volk nemen de elites de vlucht vooruit. De wensen van de kleine man zijn voor die elites ordinair, gemeen en egoïstisch. Dom en in het verlengde van diens karakter. Het tastbare en het concrete worden gemarginaliseerd. Het vreemde en abstracte worden van de weerbots geïdealiseerd. De culturele wereld blijft deze keer echter achter, samen met de media hangt die aan het infuus van de subsidies, verworven via achterkamerpolitiek.

Verloren vrijheid

België had, ondanks alles, ook een sterke traditie van vrijheid van meningsuiting. Sinds 1830 was er een stevige vrijheid van drukpers en van eredienst. Preventieve censuur was absoluut verboden. Artikel 19 en 25 van de Belgische Grondwet garandeerden ons het vrije woord. Niet alleen ons, Multatuli, Proudhon en Victor Hugo zijn allen naar België gekomen om te genieten van deze vrijheid.

Echter, vanaf 1999 slaagde links er in om die tolerantie te saboteren en het sluipende gif van censuur deed ook hier haar intrede. Artikel 150 van de Grondwet werd gewijzigd om de “strijd tegen racisme en xenofobie” te kunnen voeren.

​In het spoor daarvan kwam een grotere macht voor allerlei links-activistische organisaties die vonden dat zij het recht hadden te bepalen hoe het maatschappelijk debat gevoerd moest worden. De nieuwe puriteinen waren gearriveerd. Sindsdien is het hek van de dam.

​Kaalslag

De kaalslag die dit teweegbrengt groeit buiten proportie. Onschuldige kinderfeesten worden gekaapt om Zwarte Piet af te maken, carnavalisten moeten in de rij lopen en binnen de lijntjes kleuren, – een travestie van een travestie -, onze woordenschat wordt meer en meer beperkt, onze liederenschat wordt gecensureerd, multinationals bepalen wat op internet mag en zelfs aan de universiteiten mogen studenten alleen nog maar politiek correcte mantra’s spuien. Het enige klimaat dat echt ziek is, is zò een klimaat. Dat Greta mij mag neerbliksemen.

Het ontspoorde gedrag van de Universiteit van Gent, die eerder deze week het KVHV schorste, is illustratief. Het vergiftigt het democratisch debat volledig, want als zelfs het weergeven van een opinie waar men zelf niet per se achter staat verboden wordt, zijn we ver van huis.

​Het is bovendien nog veel perverser. Immers, kwetsende, racistische en foute meningen kunnen gerust verteld worden in Vlaanderen. Door de juiste mensen. Op de juiste tv-programma’s, door de juiste komieken, in de juiste setting. Lees: wie zich confirmeert aan de machtshebbers mag net dat ietsje meer. Alle dieren zijn gelijk, maar sommige zijn meer gelijk dan andere, dat wist Orwell al.

​Links mag alles

Dat vandaag net communisten kunnen genieten van die status, is een opzienbarend gegeven, gezien het een ideologie is die faalde over de ganse lijn. Maar vandaag zijn ze de stoottroepen geworden van de heersende orde. Bezie een betoging voor de dada’s van het systeem, en je ziet communisten staan. Zo slaagde Comac er in om, op dezelfde dag toen de “omstreden” Jeff Hoeyberghs – al heel lang bekend van VTM en Dag Allemaal – zijn vermaledijde platform kreeg, een lezing te organiseren met Anja Meulenbelt. Een radicaal-linkse activiste die jarenlang getrouwd is geweest met een veroordeelde terrorist. Khaled Abu Zaid van Fatah, voor de geïnteresseerden. Zelf steunt ze het afvuren van raketten op Israël, een praktijk die quasi alleen maar burgerdoelen raakt.

​Een extremisme vele malen erger dan gelijk wat Hoeyberghs ooit heeft gedaan, integendeel zelfs. Zijn professionele activiteiten als cosmetisch chirurg hebben gegarandeerd veel vrouwen gelukkig gemaakt. Maar het is duidelijk dat dit niet gaat over vrouwen, of over raketten. Het gaat over wie wat mag zeggen.

​Particuliere logica

Als het maatschappelijk debat gestuurd wordt door een elite die verdwijnt, iets wat we in gans het Westen zien, verdwijnt ook heel wat logica. De redenen en redeneringen worden particulier, het is ieder voor zich. Zo zien we EU-vertegenwoordigers zich opwerpen als behoeders van de democratie om breed gedragen beslissingen in Polen en Hongarije te bestrijden. Omgekeerd kijken ze eventjes de andere kant op wanneer in Catalonië een democratisch referendum met een ‘verkeerd resultaat’ door gewapende agenten uiteengeslagen wordt.

De jongerencultuur wordt zelfs in haar geheel opzijgeschoven. De nieuwe generatie is te rechts, dus wordt die maar beter genegeerd. De internetcultuur staat echter niet stil, de memes evolueren verder. Ondertussen betogen dappere inwoners van Hong Kong met de Amerikaanse vlag terwijl ze steun vragen aan Donald Trump, de door de elites gehate oranje man. Erger nog, de vrijheidslievende studenten in de geurige haven hebben “Pepe the Frog” als symbool van die kostbare vrijheid omarmd.

​Logisch voor wie mee is met de tijd, bevreemdend voor de systeemlakeien. Het zou tot nadenken moeten stemmen wanneer onze regimes zich zo makkelijk aligneren met een communistische dictatuur.

Het beste middel om daarover na te denken is via het vrije woord. Laat ze dat dan ook nooit van ons afnemen!

​

Bron : sceptr.net door Carl Deconinck