“Dit is onhoudbaar”

​De Vlaamse regering is kritisch voor de Green Deal van de Europese Commissie en meer precies de verdeling van de middelen. Concreet: Vlaanderen wil (meer) middelen en stuurde daarvoor zelfs een brief naar Commissievoorzitter Ursula Von der Leyen. De Europese Unie daarentegen onderhandelt niet met de regio’s en het federale niveau – en meer precies premier Sophie Wilmès (MR) – blijft volgens bronnen van De Tijd doof voor de verzuchtingen van de Vlaamse regering.

​Klimaat, en meer precies de strijd tegen de klimaatopwarming, is een van de prioriteiten van de nieuwe Europese Commissie van Ursula Von der Leyen. Het ‘probleem’? Niet ieder land krijgt het warm van de groene plannen van de Commissie. Zo drong bijvoorbeeld Polen aan op stevige (financiële) compensaties. Die kwamen er via het ‘Rechtvaardig Transitiefonds’, waarmee regio’s worden geholpen met de overgang naar een duurzame economie. In totaal stelt de Commissie via het fonds zo’n 7,5 miljard euro ter beschikking. Polen kan rekenen op zo’n twee miljard euro. België daarentegen moet, zo raakte eerder bekend, tevreden zijn met zo’n 68 miljoen euro. Van die 68 miljoen euro komt het overgrote merendeel in Wallonië – en meer precies Henegouwen – terecht. Nochtans is Vlaanderen een van de grootste nettobetalers aan de Europese Unie.

Deze slechte behandeling van Vlaanderen noopte de regering-Jambon tot actie. “Ik kan alleen besluiten dat uw voorstel Vlaanderen financieel zou benadelen en geen rekening houdt met de grote investeringen die we al gemaakt hebben om onze economie te transformeren en onze uitstoot te verlagen”, schreef Jambon naar Von der Leyen volgens De Morgen.

​Wilmès doof voor eisen Vlaamse regering

In principe worden de standpunten die België ten aanzien van de Europese Unie inneemt – althans wanneer het gemeenschaps- of gewestbevoegdheden raakt – in samenwerking met de regio’s bepaalt. Die samenwerking verloopt evenwel stroever en stroever. Hoewel de federale kanselarij de brief van Jambon wel aan de Commissie overmaakte, nam België – wat voor de EU relevant is – geen positie in.

​Dit is volgens bronnen van De Tijd “nooit gezien” en hoewel diplomaten op de hoogte zijn van het Vlaamse standpunt geven ze aan dat ze er geen rekening mee konden houden “want het was niet het Belgische standpunt”.

Wilmès, die vanaf het begin kon rekenen op stevige Vlaams-nationalistische kritiek, stond volgens bronnen van de zakenkrant voor een dilemma. De reden? Vanaf duidelijk werd dat de Europese middelen naar Wallonië zouden vloeien zette het gewest de hakken in het zand. En die premier? Die negeerde – althans volgens bronnen van De Tijd – het protest van de Vlaamse regering. Bij Wilmès spreekt men dit absoluut tegen. Zo stelt het kabinet van Wilmès dat de kanselarij niet werd geraadpleegd over de verdeling van de middelen.

​Francofoon profiel

Wilmès was voor haar aanstelling in Vlaams-nationalistische kringen alvast geen onbesproken blad. Zo zag Vlaams Belang-kopstuk Barbara Pas haar als “één van de symbolen van het meest agressieve francofone imperialisme in de Vlaamse Rand rond Brussel”. Ook het Vlaamsgezinde weekblad ‘t Pallieterke wees op haar politiek engagement voor de eenheidslijst Union des Francophones in Vlaams-Brabant.

Het valt niet uit te sluiten dat (ook) deze discussie een communautair kantje krijgt. In de omgeving van de N-VA meent men alvast volgens De Tijd dat dit onhoudbaar is. Op het kabinet Jambon onderzoekt men momenteel de zaak.

​

Bron : sceptr.net door Hugo Decker